İç siyaset, dış siyaset derken birçok bahane ile üretim alanına doğrudan yanlış politikalar sunulmakta. Sunulan bu politikalar ve uygulamalar küçük üreticiye doğrudan zarar vermektedir. Bu iş böyle gitmez. Bu kötü gidiş artık vatandaşın canını tak ettirdi. Kimi küçük işletmeyi görsem ya kapatıyor ya da küçülmeye gittiğini bağıra bağıra dillendiriyor. Ta ki iki yıldan bu yana.

Dünyanın kırılgan 5 ülke listesinde sürekli orak kendimizi gördüğümüz gibi aynı zamanda küçük işletmeleri ve küçük üreticileri dışlayan uygulamalara imza atan bir ülke olduk. Ne yazık ki hem dışarıdan başkaları, hem içeriden başkaları ve biz ekonomimizden sosyal hayata kadar zarar vermek adına yarış etmekteyiz.

Sokaklara çıktığınızda sizde göreceksiniz ki küçülen ve yok olan küçük işletmeci şuan isyanda. Yine sokaklara çıktığınızda alt gelirde olan vatandaşta da isyanda. Biz siyasi istikrar derken ve hala büyük tüccara veya sanayice dönük uygulamaların içinde olursak kötü gidişata büyük katkıda bulunacağız. Artık zaman kalmadı, artık eğri oturup iyi işler yapma zamanı. Koltuğunun gücünü fark etmiş ve vatandaşın lehine çalışmalar yapması gerekirken odak gruplara yada kendisi için çalışan yöneticilerin artık gitme zamanı geldi. Giderken de çaldıkları ver yıktıkları tüm düzenlerin hesapları sorulması gerektiğini de gözeterek.

Türkiye Cumhuriyeti büyük bir ülke olduğu gibi hak ve hukuku, vicdan terazisi ile ölçen bir millete sahip değerli bir ülkedir. Herkese birden fazla hata yapma hakkı tanır, görmezden gelir ve zamanı geldiğinde ise herkes gereğini hukukun ona verdiği tüm değerler çerçevesinde ceza almasını sağlar.

Bugün ilk adımı devlet büyüklerimizin atması gerekmekte. Kayırmacı politikalar sergileyen menfaatçi, kaypak tüm devlet görevlilerini tespit etmek için denetleme mekanizmalarını tam kapasiteli çalıştırmalı. Adaletin kestiği karara saygı duyup gereğinin yapılmasını desteklemeli. Üretimin önünde olanları tek tek ayıklayarak hayatın normalleşmesine olanak sağlamalı.

Türkiye ekonomisi normalleşmesi demek işçi vatandaşın haftada bir sinema için para ayırabiliyor olmasına oranlı olduğunu bilmek gerek. Bizim işçimiz bugün işten çıkarılma korkusu olduğu gibi çalıştıkları süre içinde ise alın terlerini alamayanlar. Bin beş yüz lira yada iki bin lira ya varan maaşlarla iki, üç çocuk yetiştirmeye çalışmakta. Herkes bu soruyu kendisine sorsun iki bin liraya varan maaş ile 4 kişilik aile kaç gün insani değerler ışığında yaşayabilir? Bu soru sürekli olarak kafanızda büyük bir yer kaplamalı. Kaplamalı ki 4 kişilik bir ailenin bu günün şartlarıyla en az 3500TL ile 4500TL arasında gelir ile ayakta durabileceğini ve sosyal hayatın içine girebileceğini bilinmeli. Üreticiyi ve tüketiciyi yormayan vergilendirmeler ve sistemler hayata geçirilmeli. Geçirilsin ki bugünün asgari ücretliyi de memnun etsin, üreticiyi de memnun etsin.  Türkiye Cumhuriyeti Büyük Bir Ülke. Bunu bilerek hareket etmeli, bunu bilerek yönetmeli.