Kitle iletişim araçlarıyla artan istismar haberlerinin etkisi, önceden yokmuş algısı geliştirmemelidir. Cinsel istismara göz yumulması ve çözüm bulunamaması, asırlardır ertelenmiş bir sorundur.

İstismarın nedenleri; kültürel yapı, sosyal ve ekonomik durum, devlet politikaları, eğitimsizlik, kişilerin geçirdiği çocukluk dönemi ve istismarcıya uygulanan cezaların caydırıcı olmamasıdır. Bu nedenlere çözüm önerileri getirilerek uygulamaya geçirilmelidir.

Cinsel istismar, çocuğun bir yetişkin cinsel gereksinim ya da isteklerinin doyumu için cinsel nesne olarak kullanılması veya kullanılmasına göz yumulmasıdır.

28 Avrupa ülkesinde yapılan araştırmalarda, 2,5 milyon kadın 15 yaşından önce istismara uğradığını belirtmiştir.

Avrupa dışındaki 38 ülkede 17 milyon kişi, 15 yaşından küçükken istismara uğradığını belirtmiştir.

İstismara uğrayan çocuk oranı sıralamasında Türkiye 3’ üncü sıradadır. (Bu sıralamada, gelişmemiş ülkelerde net sınırlardan bahsetmenin zor olduğunu da göz önünde bulundurmalıdır.)

Devletimiz, Birleşik Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşmesi ile, önleyici bir sistem kurarak çocukları ihmal ve istismardan korumayı taahhüt etmiştir.

Çocukların ihmal ve istismar edilmesinden önce riskler ortadan kaldırılmalıdır. Öncelikle önleyici hizmetlere yer verilmelidir.

Meclis’te daimi bir çocuk komisyonu kurulmalıdır. Bütün partiler, çalışma yapmalı ve politika üretmelidir.

Erken uyarı sistemi kurulmalı ve bildirimi alacak etkili bir müdahale birimi olmalıdır.

Milli Eğitim Bakanlığı tarafından cinsel ve üreme sağlığı eğitimi müfredata aktarılmalıdır. Okullarda çocuklara ‘Toplumsal Cinsiyet Eşitliği’ ile ilgili zorunlu dersler verilmelidir.

Çocuklar fiziksel, duygusal ve cinsel istismarlara karşı bilinçlendirilmelidir. Çocukların kendilerini koruması öğretilmelidir.

Çocukların yaşadığı şiddet ve istismar olaylarını iletebilecek bir ‘şikayet hattı’ açılmalı ve bilgilerin gizliliği sağlanmalıdır.

Çocuk Hakları Komiteleri çocuklara haklarını anlatmak, savunmak; özellikle özel günlerde faaliyetler düzenleyerek çocukların da bir şeyler yapabileceğini, seslerini duyurabileceğini göstermek amacıyla toplanmaktadır. Sosyal Hizmetler (ASPB) nezdinde çocuklara, 7/24 acil hizmet verebilecek çocuk koruma birimleri yapılandırılmalıdır.

Çocuk hem mağdur hem de suç tanığıdır…

Çocuğun ifadesi tek seferde, Çocuk İzlem Merkezleri’nde ve üniversitelerin Çocuk Koruma Birimlerinde alınmalıdır. Çocuğun tekrar tekrar yaşadığı travmayı anlatmasından sakınılmalıdır.

Sanıklara verilen cezalar, caydırı olmaktan uzaklaşmaktadır. Yargılamanın çok uzun sürmesi, takdiri indirim sebeplerinin uygulanma biçimi ve yetersiz delil toplanması gibi sebepler cezaları hafifletmektedir.

Cezanın, adalet sistemine uygun işlemesi için; eksikliklerin sebebi araştırılmalı, bunları gidermeye yönelik gerekli yasal ve idari düzenlemeler yapılmalıdır.

Suçlunun cezalandırılması, hukukta orantılılık ve çocukların yararı gözetilerek cezasızlığa yer vermeyecek şekilde sonuçlanmalıdır.

Cinsel sömürü ve istismara maruz bırakılan çocuklar, tedavi ve terapi çalışmaları ile iyileşebilirler.

Rehabilitasyon hizmetleri için dava sayıları göz önüne alınarak bütçe ayrılmalıdır. Özel rehabilitasyon hizmetleri arttırılmalıdır.

Yapılan çalışmalar gösteriyor ki, çocukluğunda istismara uğrayan bireylerin -kendini onarma fırsatı bulamazsa- kendisinin de istismarda bulunma riski oluşmaktadır. Buna kartopu efekti denmektedir. Bu açıdan bakıldığında, bir istismar olayında istismarcının bulunup toplumdan uzaklaştırılması yetmez. İstismara uğrayan kişilerin bulunup tedavi edilmesi gerekmektedir.

Ailelere çok iş düşmektedir. Yetersiz sevgi, şefkat ve ilgiyle sürekli saldıra uğrayan bir çocuk tüm tehlikelere açıktır.

Çocuklarımızı dinlemeliyiz. Korumaları gereken bedensel alanlarını anlatmalıyız. Onlara ‘hayır’ demeyi öğretmeliyiz.

Kendini ifade edebilen, savunabilen ve güçlü karakterli çocukların istismarcılar tarafından hedef haline gelmeleri zordur.

Doğru eğitimle güçlü, sağlıklı ve istismara açık olmayan bireyler yetiştirebiliriz.