Evimizin en küçük bireyleri, bebeklik döneminden itibaren tanıştığı Youtube ile erken yaşta meslek sahibi oldular.

Bizim gibi zaman ve enerji tasarrufu yaptığını düşünen anne-babaların çocukları, koltukta oturarak sanal bahçelerde gezdiler. Gezdiği yerlerde bedenini ve zihnini kullanmadılar.

İzleyici konumunda kalmasınlar, yaratıcılıklarını kullansınlar dedik ve çocuklarımızın Youtuber olmalarına izin verdik.

Çocuklarımız, Youtube kanalını bir mail adresiyle evdekilere açtırdılar ve kanallarına video kaydı yaptılar. Böylece ilk mesleklerini kazandılar.

Ebeveyn yani yetişkin hesabı üzerinden çocuklar, denetimsiz ve özgür bir mecraya sürüklendiler…

Muhabbet esnasında büyükleri sordular: “Büyüyünce ne olmak istiyorsun?” Cevapları hazırdı: “Benim bir mesleğim var. Youtuber’ım”.

Tam ellerinden tableti almıştık derken yine akıllarına meslek aşkı düştü. Meslek soruları sorulmamalı sanırım bizim evlerin çocuklarına. Ebeveynlerinden özel telefonunu istediler ve bir video çektiler. (Özel alan, özel eşya veya özel telefon kaldı mı?)

Video içeriğinde farklılık ve yaratıcı düşünce gücü kullanmak şarttı. Mutfaktan acı biber ve limon buldular. Misafirin yanında, onları tadarken mide bulandıran sesler çıkarttılar.

“Çocukluk ellerinden alınmamalı” dedik ve sustuk…

Bizi rahatsız etmesinler ve oyalansınlar anlayışı ile ‘saygı’ arasındaki dengeyi kaçırdık.

Sanal dünya, oyun oynamalarına engeldi. Çocukluk dönemlerini oyunla geçirmeleri gerektiğini umursamadık.

Teknoloji çağında çocuklarımızı, tablet ve bilgisayardan uzak tutmadık. Fakat evimizin bahçesinde ve sanal bahçede oynama sürelerinin arasındaki farkı kaçırdık.

Çocuklarımıza, sınırsız izin ve kullanım hakkını bir site için verdik. Youtube kanallarını yönetmelerinden de kaçtık. Onları denetlemedik.

Ancak bizim ilgimiz ve kontrolümüz ile çocuklarımızın temiz yaşamlarının korunacağını düşünüyorum:

1) Teknolojik etkinlikleri, çocuklarımızla birlikte yapmak. Yani görmezden gelinen Youtube saatlerini, beraber paylaşılan bir ‘teknoloji saati’ne dönüştürmek.

2) Sanal alem ile gerçek yaşam etkinliklerinin sürelerini, gerçek deneyimler ağırlıkta olacak şekilde dengelemek.

Çocuklarımıza, onlar büyümeden, aileleriyle güzel bir çocukluk geçirmelerini diliyorum...