Dünya’nın önde gelen tıp dergisi Lancet’te yayınlanan araştırmada, ergenliğin 10-24 yaşları arasında yaşanmaya başlandığı belirtildi.

Ergenlerin, yetişkinliğe geçerken tamamlamak zorunda olduğu görevleri vardır: Değişen bedenini kabul etmek, akranlarıyla olgun ilişkiler kurmak, duygusal bağımsızlığını gerçekleştirebilmek, geleceğine yönelik kararlar almak ve projeler üretmek gibi…

Yaş 18 ve üzeri olmasına rağmen özerklik kazanamayan bireyler, yetişkin özelliklerini taşımakta zorlanmaktadırlar. Yetişkinlik dönemine ulaşıldığında kararsızlıklar, değişimler ve sorumsuzluklar azalmalıdır.

Yasalar önünde yetişkin kabul edilen 18 yaş üstü bireyler, günlük hayatlarında henüz yetişkinlerin alması gereken sorumlulukları alamamaktadırlar. Çocukluğun bağımlılığı tamamen bırakılamamış ve yetişkin sorumluluğu tümüyle kabul edilmemiştir.

Arnett’a göre hızlı endüstrileşme, yaşam koşulları ve ebeveyn rollerindeki değişiklikler, eğitim hayatının ve evlenerek çocuk sahibi olma yaşının uzaması gibi durumlarla bağlantılı olarak 18-29 yaş arasında hayata başlama yaşı ertelenmiştir.

Arnet’a göre; çocukluk ve yetişkinlik arasında kalan bireylerin 5 karakteristik özelliği bulunmaktadır. Arnet bu dönemi, ‘Beliren Yetişkinler’ dönemi olarak adlandırmaktadır. Bu dönemde kalan kişiler; kimlik arayışı, istikrarsızlık, kendine odaklanma, arada kalmışlık içindedir ve olanakları sonsuz görmektir.

Beliren yetişkinlik, ergenlik ve yetişkinlik arasında bir geçiş dönemidir. Birey kendisini hem ergen hem de yetişkin olarak veya ne ergen ne de yetişkin olarak tanımlamaktadır.

Psikanalist Dr. Dan Kiley, Barrie’nin yarattığı Peter Pan karakterinden esinlenerek hep çocuk gibi davranan ve büyümeyen kişiler olarak bahsettiği vakalarını Peter Pan Sendromu (PPS) olarak tanımlamıştır.

Kiley’e göre yetişkinlikle çocukluk arasında kalan kişilerin yaşadığı, 8 karakteristik özellik bulunmaktadır. Bunlar; sorumsuzluk, tedirginlik, yalnızlık, cinsel rol çatışması, narsisim, şovenizm, sosyal iktidarsızlık ve otuzundan sonra ümitsizliktir.

Levinson, 17-33 yaş arası dönemi ‘Acemi Faz’ olarak adlandırmıştır. Bu süreçte kişi; aşk, iş ve stabil bir yaşam yapısı kurmayla ilgili istikrarsızlık yaşayıp durmaktadır.

Keniston tarafından geliştirilen ve ‘Gençlik Teorisi’ adıyla literatürde yer alan kuramda, beliren yetişkinliğin ergenlik ve genç yetişkinlik arasında bir dönem olduğu anlatılmıştır.

Ailelerin çocuklarına karşı davranışları, çocuklarının ergenliği atlatarak yetişkin özellikleri kazanmalarına önemli katkı sunmaktadır.

Anne ve babanın dikkat etmesi gereken hususlar;

- Dürüstlük, güven, sevgi ve saygı dolu bir atmosfer yaratmak,

- Çocuklara yaşlarına uygun bağımsızlıklar vermek ve özgürlük tanımak,

- Gündelik ev işlerinde bazı sorumluluklar vermek,

- Çocukların düşüncelerini ve başından geçenleri rahat anlatmalarına açık olmak,

- Kazanılması istenen davranışlarda örnek ve rehber olmak,

- Aile üyeleriyle birlikte ortak paylaşımlarda bulunmak,

- Çocukların her biriyle bireysel vakit geçirmek,

- Yapabileceğinin üzerinde beklentiye girmemek,

- Yöneldiği alanda değişikliğe gitmemek,

- Çocukları aşağılamamak,

- Başkaları ile kıyaslamamak,

- Çocuklara akranları yanında kaba davranmamak,

- Onları sık sık eleştirmemektir.

Yetişkin özelliklerini kazanan birey; bağımsız yaşama hazır olmalı, sorumluluğu içselleştirmeli, yaşamındaki ihtiyaçlarını kendisi karşılayabilmeli, seçeneklerin arasından uygun olanı seçebilmeli ve romantik ilişkilerini sürdürebilmelidir.

Yaşamındaki görevleri yasaların kabul ettiği yaşta yerine getiren ve bundan mutlu olan sağlıklı bireyler yetişmesini dilerim…