Ders, ödev, yemek, teneffüs ve öğle arası saatlerinin takibi ile çocukların eğitimleri evde devam ediyor. Anneler evde; yardımcı öğretmen, aşçı, mutfak ve temizlik görevlisi gibi eğitim kurumlarında farklı görevlerde çalışanların işlerini tek başına üstleniyor.   Anne eğitimi, üzerinde durulan bir konuyken pandemi döneminde daha da ön plana çıkıyor. Annenin, çocuğunun derslerini ve ödevlerini bilmesi gerekiyor…   Bu dönemde, annenin ev yemekleri yapabilmesi çok daha önem kazanıyor. Evin bir okul ortamına dönüşmesi ile bir restorana gitmek imkansızlaşıyor.   Annelerin sürekli evde bulunan aile üyeleriyle günlük ev işleri katlanarak artıyor. Annenin pratik, güçlü ve temiz iş yapması mecburiyet görülüyor…   Bence asıl konu, annelerden beklenilen uzmanlıklar birbiriyle çelişiyor...   İlk konu “anne eğitimi” ele alındığında annelerin; okuyan, eğitimli ve mesleğini icra eden bireyler olmasının nüfus kontrolüne de katkı sağlayacağını belirtmek istiyorum.   Kendi planlarıyla hayatını idame eden bir anne, çocuk sayısını da kontrollü tutarak hayat programını devam ettiriyor. Çocuk büyütürken ve eğitimine katkı sağlarken ise, etrafından destek alıyor.   Eğitim seviyesi yükselen anneler çalıştığı için evde geçirdiği süre azalıyor. Dolayısıyla bir mutfak şefine dönüşemiyor ya da bir temizlik profesörüne…   Bir kişiden birçok alanda uzmanlık beklenilmesinin, ne kadar adil bir davranış olduğunu sorguluyorum.   Temizlik ve yemek ile fazlasıyla vakit geçiren bir insan, eğitimine ve okumaya zaman bulamayabilir…   Temizliğe çok düşkün bir insan, yemek yapmakta başarılı olamayabilir…   İyi bir aşçı, lisans alamayabilir ve kitap okumakta zorlanabilir.   Sonuç; anlayışın, sabrın, fedakarlığın, vericiliğin ve hatta adanmışlığın bir anne yani bir insan için bu kadar sıradan görülmesine üzülüyorum.   #okulveanne etiketi ile yorumlarınızı ve paylaşımlarınızı bekliyorum.   Annelerimizin ellerinden öpüyorum…