Bu Dünyada Çocuk Olmak

“23 Nisan Kutlu Olsun sevinin küçükler övünün büyükler 23 Nisan Kutlu Olsun”. Bu sözleri her 23 Nisan’da  duymaktayız. 23 Nisan’ın önemini anlatmaya gerek yok hepimizin bildiği Cumhuriyetin temelinin atıldığı 1920’de meclisin açıldığı gündür. Bugünün bir diğer anlamı ise Ulu Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün bu günü çocuklara armağan etmesidir. Bununla birlikte bu yazının çıkış kaynağı ise meclis değil çocuklardır.

Günümüzde tüm dünyada çocukların yaşadıkları ortak sorunlar çocuklara yönelik istismar, çocuk askerler, çocuk işçiler ve şiddet. Tüm dünyada olduğu gibi bu sorunlar Türkiye’de de yaşanmakta. Hatta ortalamanın çok fazla üstünde olduğu da söylenebilir.

Çocuk istismarı insanlık suçudur.

Çocuk istismarı ve ihmalinde anne-babanın çocuk bakımı ve yetiştirme konusunda yeterince bilgi sahibi olmamaları ve bu sorumluluğu yerine getiremeyecek kadar genç olmaları üzerinde durulmaktadır. Ayrıca eğitim düzeyi düşük anne-babaların çocuklarını daha fazla istismar ve ihmal ettikleri görülmektedir.

İstismar ve ihmal edilen çocukların anne-babalarının benlik saygıları düşüktür. Bu anne-babalar kendilerini değersiz ve sevilmeyen kişiler olarak görürler. Çocuk sahibi olmalarının sebebi kendilerini sevecek bir kişinin olması isteği olabilir. Çocuk, anne-babanın bu beklentilerine cevap vermediği zaman, anne-babalar hayal kırıklığına uğrarlar. Bunun sonucunda da çocuklarını ihmal ve istismar etmeleri mümkün olabilir.

Anne-babanın geçmişlerinde istismar deneyiminin olması çocuğun istismar ve ihmalinde rol oynayabilir. Sosyal öğrenme kuramı çerçevesinde ihmal ve istismar davranışını öğrenen kişilerin, anne-baba oldukları zaman bu davranışları çocuklarına göstermeleri mümkündür.

Ailenin içinde bulunduğu stresli yaşam koşulları da çocuğun istismar ve ihmaline yol açan etmenler arasında sıralanabilir. Aile içindeki geçimsizlik, ayrılık, ölüm, hastalık, işsizlik ve maddi sıkıntılar gibi stresli yaşantıların anne-babaların çocuklarına kötü muamele etmelerine yol açabilmektedir.

Evlikle ilgili sorunlar, eşlerin yoğun tartışmaları, kavgaları çocuk istismarına yol açan diğer bir etmen olarak sayılabilir. Eşi tarafından dövülen bir kadın içindeki kızgınlık duygusunu çocuğa aktararak çocuğu dövebilir.

Bunların dışında ailenin içinde yaşadığı sosyal çevre, ailedeki çocuk sayısının fazlalığı, anne-babanın içki kullanması gibi faktörler de çocuğun istismarına yol açan etmenler arasında sayılabilir.

Çocuk cinsellikten kaçmaya çalıştığında, tacizci genelde çocuğu ya şiddet ya da artık onu sevmeyeceği gibi yaklaşımla tehdit eder. Tacizci aile içinden birisi ise çocuk diğer aile fertlerinin kızacağını, onunla utanç duyacağını düşünür ve hatta bu olayın duyulması durumda ailenin parçalanacağını bile düşünür. Bu tarz düşünceler ve duygular da çocuğun cinsel tacize katlanmasına neden olur. Cinsel tacize uğrayan çocuklarda genelde bazı ortak karakteristikler oluşur; özsaygıları düşük, hiç bir işe yaramama duygusu, seks konusunda tuhaf düşüncelerin oluşması, içine kapanık ve yetişkin insanlara fazla güvenmemek gibi. Hatta bazı çocuklarda intihara teşebbüs bile olabilir. Cinsel tacize uğrayan bazı çocukların yeni ilişkilerini cinsellik üzerine kurdukları görülmektedir. Bu tarz çocuklar, yetişkin olduklarında genelde ya çocuklara cinsel taciz uyguluyorlar ya da para kazanmak için cinselliklerini kullanıyorlar.

Tehlike işte bu kadar büyük. Tehlikenin farkında olarak çocuk sahibi olup yetiştirmeliyiz. Bugün yaşadığımız bu denli istismara uğramış çocuklarımız yarın daha büyük bir tehlike olarak karşımıza çıkacaktır. Bunu da bilmeliyiz.