Bu günkü yazımda pozitif bir ayrımcılık yapacağım.. Kadınları yazacağım. Hani o anne, kardeş, eş, yar olan kadınları... Hani o toprağa benzetilen kadınları... Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun  ‘KARADUT’ şiirinde  ‘’Çatal karam, çingenem, nar tanem, nur tanem, bir tanem. Ağaç isem dalımsın salkım saçak. Petek isem balımsın a gülüm, günahımsın vebalimsin. ‘’ dediği kadınları... Hem de devrelerim yanmış haldeyken yazacağım... Kadınlar üretkenliğiyle toprağa benzetildiğinde TOPRAK ANA denir. Ki o kadınlar örneğin ülkemizde MİLLİ MÜCADELEDE esaretten kurtuluşa önemli katkı sağlamışlardır. Günümüzde çalışma hayatında da öyle. Kadınlar önemli bir iş gücünü oluşturuyor. Kadınlar pek çok meslekte kendisini kanıtlarken, sadece ev işi yapan kadınlar bile yaşamın doğal akışına öyle katkı sağlıyorlar ki, hayatınızdan çıktıklarını bir düşünün isterseniz... Geçenlerde bir yazıda rastladım ‘Bir ağaçtan on ders’ diyordu anlatılan hikayede şöyle: Bir ağacın gölgesinde adam felsefe kitabı okuyordu. Sorular üstüne sorular adamın kafasını karıştırmıştı. Başını kaldırıp ağaca baktı. —Keşke ağaç olsaydım, hiç düşünmeden yaşasaydım” dedi. Birden ağaç dile geldi: —Ben düşünmüyorum belki ama düşünen insanlara o kadar çok ders verebilirim ki dedi. Adam heyecanla: —Seni dinlemek isterim dedi. Ağaç konuşmaya başladı: —At o felsefe kitabını elinden, şimdi bana bak ve beni dinle, sana on tane hayat dersi vereceğim, dedi. Adam heyecanlanarak: —Tamam dedi. Ağaç: —Dinle o zaman, dedi ve hayat dersini sıralamaya başladı: 1- Ağaç yaş iken eğilir ya da doğrulur. Her şeyin bir zamanı vardır. Hayat öğrenme sürecidir ama zamanlaması çok önemlidir.  2- Düşen ağaca balta vuran çok olur. Onun için hayatta düşmemeye dikkat etmek gerek; Güçlüyken gölgene sığınanlar düşerken baltayı alıp sana koşarlar. 3-Bizi yok etmeye çalışan baltanın sapı bizdendir. Her zaman dış düşmandan korkmayın. İç düşman daha tehlikelidir. Sizin gibi görünüp size hainlik edecek insanlara dikkat edin. Dişi kıran, pirince en çok benzeyen beyaz taştır. 4- “Ulu çamlar fırtınalı diyarlarda yetişir” (Cemil Meriç) İnsanı geliştiren mükemmelleştiren zorluklardır.(Ülkemizde kadının zorluk derecesini ve hayatta kalma mücadelesine ise başka bir yazımda yer vereceğim.) 5- Bir ağacın kökü ne kadar derinse boyu o kadar yükseğe çıkar. Kökleri zayıf olan büyüklüğü taşıyamaz. 6- Ağaç yapraklarıyla gürler. Bir insan da ailesiyle, sosyal çevresiyle güzel olur; onlarla tamamlanır. Onlarla varlığını hissettirir. 7- Hiçbir ağaç acaba bahar gelecek mi, çiçek açacak mıyım diye düşünmez. Kök, gövde ve dallar görevini sessizce ve sabırla yaparlar.  8- Meyveli ağacı taşlarlar. Bilgili, becerikli, başarılı insanlara haset eden çok olur.  9- Her ağaç kendi toprağında büyür. Ağaç ancak uygun toprağı bulması halinde gelişmesini sürdürür.  10- Beşikten mezara kadar ağaca muhtaçsınız, çocukken beşikte, ölünce tabutta... Ağaca odun gözüyle bakmayın her şey bir ağacı sevmekle başlar.” Bundan sonra bir ağacın yanından geçerken durun ve düşünün. Adam ağaca tekrar baktı, “Aslında odun olan bu ağaç değil benmişim meğerse” diye geçirdi içinden. Kadın da böyledir işte, küçükken olgunlaşır. En çok kendi cinsindekilerden zarar görür. Ağaç gibi asla beklentisi yoktur, bahar gelecek mi diye beklemez, bilir ki o bahar zamanı gelince gelir... Kadının eğitimli olmasından nedense pekte hoşlanılmaz, taşlanması da meyveli olduğundandır zaten. Onun için kadın toprak gibi üretken, ağaç örneğinde olduğu gibi de felsefidir. Yeter ki okumasını özellikle anlamasını bilin derim ben... Yoksa ağacın size hatırlattığı üzere odun gelir odun gidersiniz...