KADIN OLMAK ÇOK ZOR! (özel haber)

Kader Han, “Kadın olmak zor. Şimdi bana destek olmak isteyen, yanımda olmak isteyenler var ama artık kimseye maddi manevi ihtiyacım yok. Artık hayatın her acısını yaşayarak bu güne geldim. Büyüdüm ve ayaklarımın üzerinde durabiliyorum. Bir kadın olarak bir küçük kız çocuğu olarak başta ailem, başta akrabam, başta komşum ve en önemlisi adalet, devlet beni o yaşlarda yaşanılmaması gereken her şeyi ben yaşarken bana yaşatılırken yanımda olmalıydı. Hiçbir çocuk benim yaşadıklarımı yaşamasın diye ben kendimi, hayatımı anlatıyorum. Kadın olmanın zor olduğu bir ülkede bu zorluklar kaldırılsın diye konuşuyorum. İbret olsun diye hayatımın film olmasını istiyorum” diye konuştu.

2 Albümü ile kendinden söz ettiren ses sanatçısı Kader Han ile sanat üzerine sohbet ettik.

B.BARAK: Kendinden bahseder misin?

K. HAN: 28 yaşındayım. 18 yaşından beri sahne alıyorum. Türkü söylüyorum. 2 albümüm var. Ankara’da yaşıyorum.

B.BARAK: Nasıl başladınız?

K. HAN: Çok küçük yaştan beri bir hevesim vardı. Küçükken bana Kader sesin çok güzel sen sanatçı olacaksın derlerdi.  Sahneye çıkma, türkü söyleme çok istediğim şeylerdi. Sesimde güzel olunca 18 yaşında çıktım o günden beri devam ediyorum.

B.BARAK: Ne tür müziği seviyorsunuz?

K. HAN: Türküleri çok seviyorum. Babamın ozan olmasının etkisi olabilir. Aşık Ozan Kamber benim babam. Babamla görüşmesek te genlerinden almışım diye düşünüyorum.

B.BARAK: Albüm çıkardınız mı?

K. HAN: İlk albümü “Kalmamış” ismiyle 2015 çıkardım. Yeni albümüm “Kendi bilir” isimli 2017 de çıkardım. Yeni albüm çalışmalarımız var. Şuan 2. Şarkım çalınıyor. Aynı zamanda beste yapıyorum. Daha önce de bestelerim vardı ama arşiv yapamadım. Kayboldu. O zaman ki duyguları şuan bulamadım. Eskiden yaşadıklarım, acılarım, aşklarım, ayrılışlarım duygu olarak çok etkilediği için daha çok yazıp beste yapabiliyorsunuz şuan daha rutin bir hayatım var bu nedenle o anki duygularımı yaşayamıyorum.

B.BARAK: Babandan destek alıyor musun ya da yeni albümünden bir düet yapmayı ister misin?

K. HAN: Babamdan sadece beste alabilirdim ama bizim babamla ilgili hiçbir planımız olmadı olmaz çünkü biz birbirimize çok uzağız. Babam elinde sazı gurbet gurbet gezer. Gerçi bende babama çekmişim gurbet gurbet geziyorum. Şuan genelde Ankara’da sahne alıyorum. Ama İstanbul, Bursa gibi illerimize de sahne almak için gidiyorum. Daha önce Gazinolarda sahne alıyordum artık türkü ağırlıklı mekânları tercih ediyorum. Özellikle İstanbul, İzmir, Bursa tarafında çalışmayı istiyorum. Görüşmelerim başladı. Hayırlısı diyorum.

B.BARAK: Bursa seyahatiniz ya da sahne aldığınız yer nasıldı?

K. HAN: Bursa şahane. Bursa’yı çok severim. Özellikle gündüz hayatını çok sevdim. Bol bol gezme imkânım oldu. Bursa’da erken kalkıp kahvaltı yapacaksınız. Bursa çok güzel bir ilimiz. Bursa’da yaşamayı isterdim ama İstanbul’da yeni bir hayat kurmam gerekiyor. Çünkü müzik ve sahne hayatımın yanı sıra filim ya da dizi hayatına girmek istiyorum. Görüşmelerimizi yaptık. Kısa zamanda İstanbul’da başlayacağız.

B.BARAK: Daha önce sinema ile ilgili tecrübeniz var mı?

K. HAN: Ben çocukken yatılı okulda kudüm. Halkoyunları, tiyatro gibi eğitimler aldım. Çok seviyorum ve bir gün kendi hayatımın film olması ve ibret olmasını istiyorum. Televizyon çok uzak bir sektör değil bana müzik programlarına katılıyorum. Daha önce kendi programlarım da oldu.

B.BARAK: Türkiye kadın olmak zor mu?

K. HAN: Çok zor. Özellikle bir kadının gece aleminde çalışması gerçekten çok zor. Bizim köyde kadına “eksik etek” derlerdi hala bu şekilde göründüğüne inanıyorum. Kahramanmaraş ,Afşin , Artaş kasabasındanım. Erkekler kadınları kendilerinden farklı görüyorlar. Güçsüz gördükleri için de ezmeye çalışıyorlar. Ben hayatta çok mücadele ettim. Gece alemine 18 yaşında girdim. Hayatı hiç yaşamadan hep çalışmak ekmek kazanmak için uğraştım. Lise 1. Sınıfta okulu bıraktım müzik eğitimi aldım. Ama ben çocuk olmadım. Bir ailem olmadı. Aile sevgisi görmedim. Kendi kendimi büyüttüm. Hayatımın film olmasını istiyorum dedim ya işte bu ülke de böyle bir hayat var yaşanıyor göstermek isterim.

B.BARAK: Nasıl bir hayatınız oldu anlatmak ister misiniz?

K. HAN: Beni annem-babam büyütmedi. Annem 10 günlükken beni bırakıp gitmiş. Ardından babam beni babaanneme bırakıp gitmiş. Beni babaannem büyüttü. Babaannem öldüğünde ben henüz 14 yaşıma girmemiştim. Bu hayatta 14 yaşında tek başıma kaldım. Babaannem varken de yatılı okulda okudum. Babam sonra beni buldu ama o aramızda ki bağı kuramadık. Halen konuşmuyor, görüşmüyoruz. Benim bu hayatımı gördü sevindi çünkü tek başıma kaldığımda bu hayatın beni daha kötü durumlara düşürebileceğini biliyordu. Kendi bana sahip çıkmadığı için bir şey diyemedi.

B.BARAK: Çocuk yaşta terk edildiğini biliyor uydun?

K. HAN: Evet annemin de, babamın da beni terk ettiğini biliyordum. İstenmeyen çocuk olduğumu düşünüyordum. Çok zor günler yaşadım. Kendimi koruyamadım. Babaannem çok hastaydı henüz ölmemişti daha 13 yaşındayken bile başıma kötü olay geldi. Kimsem yoktu bana yardım edecek beni koruyacak. Babaannem ölünce halamda kaldım bir süre ama olmadı. Aşırı baskısı ve sevgisizlik orada da barınamadım.  İlk evden kaçtım İstanbul’a gittim. İstanbul’u çok merak ediyordum. Televizyonlardan gördüğüm İstanbul’u çocuk aklımla görmek istedim. Gezdim dolaşırken polis buldu. Beni Kahramanmaraş’a yolladılar. Kimsesiz çocuklar yuvasında kaldım. Orada da büyük kızlar küçükleri eziyordu. Bana çok kötü davrandılar.  Oradan kaçtım. Sokaklarda kaldım. Hiç kimsem yoktu. İstenmiyordum. Bende annemi bulmaya karar verdim. Adana’ya gittim. Annemi buldum.

B.BARAK: Anneni ilk gördüğünde ne hissettin?

K. HAN: Annem evlenmiş, çocukları olmuş. Benimle birlikte 4 çocuğu olmuş. Çocuklarına da bakamamış birini Antep’e evlatlık vermiş birini Antalya’ya evlatlık vermişler. Annem ben ilk gördü çok sevindi. 1 hafta bütün anne özlemimi giderdim. Anneme hiç isyan etmedim. Hiç sormadım. Ama eşi beni istemedi. Beni kovdu. Evden gittim sokaklarda yattım 1 hafta geri anneme geldim ama beni içeriye almadı eşi izin vermiyormuş. Şuan yine görüşmüyoruz. Annemin çocuklarıyla tanıştım. Bir tanesiyle çok iyi anlaşıyoruz.

B.BARAK: Annenden ayrılınca ne oldu?

K. HAN: Otogarda tanıştığım ilk kişiyle evlendim. Başka çarem kalmamıştı. Çok küçüktüm. Bir oğlum oldu. 15 yaşındaydım. Ama benim kaderimi şimdi oğlum yaşıyor. 2 aylıkken ayrıldık. Oğluma şimdi babaannesi bakıyor. Her aman görüşüyoruz. Ama bende kalmasına izin vermiyorlar. Aynı bende babaanneme çok düşkündüm şimdi oğlum babaannesini benden çok seviyor ona daha düşkün. Oğlumu çok özlüyorum. Her an yanında olmak istiyorum.

B.BARAK: Hayalin nedir?

K. HAN: Düzenli, huzurlu bir yaşam istiyorum. Bir yuvam olsun oğlum yanımda olsun istiyorum.

B.BARAK: Müzikte ki hedefin nedir?

K. HAN: Türkü okuyorum. İçimde ki bütün yaşanmaması gereken ne varsa ben müzikle anlatabiliyorum. Müziği asla bırakamam.

B.BARAK: Müzikle uğraşmaya eşinden ayrılınca mı başladın?

K. HAN: Eşimden ayrıldım 15-16 yaşındaydım. Otelde kat temizlikçisi olarak çalıştım. Sonra sahneye çıkmaya başladım. Sahneye çıkana kadar birçok işte çalıştım. Gündüz temizlik gece kahvecilik yaptım Restaurantta ilk şarkımı orada söyledim. 18 yaşımdan beri sahneye çıkıyorum. Şan dersi ve müzik eğitimi aldım.

B.BARAK: Kadın olmak ne demek?

K. HAN: Kadın olmak zor. Şimdi bana destek olmak isteyen, yanımda olmak isteyenler var ama artık kimseye maddi manevi ihtiyacım yok. Artık hayatın her acısını yaşayarak bu güne geldim. Büyüdüm ve ayaklarımın üzerinde durabiliyorum. Bir kadın olarak bir küçük kız çocuğu olarak başta ailem, başta akrabam, başta komşum ve en önemli adalet, devlet beni o yaşlarda yaşanılmaması gereken her şeyi ben yaşarken bana yaşatılırken yanımda olmalıydı. Hiçbir çocuk benim yaşadıklarımı yaşamasın diye ben kendimi, hayatımı anlatıyorum. Kadın olmanın zor olduğu bir ülkede bu zorluklar kaldırılsın diye konuşuyorum. İbret olsun diye hayatımın film olmasını istiyorum.

HABER: BEDİA BARAK