İnsanların uluslar arası ilişkilerde karşılaştıkları bazı olaylara baktığımızda, aradaki etkileşim ile toplumsal baskılar ve beklentiler arasındaki çelişkileri görebilmek mümkün.

Özellikle,  son yıllarda gerek Türkiye'de gerek Avrupa'da seçimler sırasında karşılıklı ötekileştirici söylemlerin kullanılması durumuna maalesef çok sık rastlıyoruz. Türkiye'de siyasi partiler seçimlerde Avrupa'yı eleştirirken, Avrupalı siyasiler benzer şekilde oy uğruna Türkiye'yi, Müslümanları ve hatta mültecileri ötekileştirerek oy kazanmaya çalışıyor. Günümüzde siyaset her ne kadar Machiavellist bakış açısıyla ilerlese de yani iktidara gelene kadar her yol kullanılabilir anlayışıyla hareket edilse de, bu durum, özü itibariyle uzun vadeli kalıcı zararlar oluşturmaktan öte gitmiyor. Yeterince tartışılmayan bu konunun yanında, devleti yönetme adayındakilerin, halkı kin ve düşmanlık duygularına yönlendirmeleri belirli süre sonra kaybedecekleri iktidar için devlet stratejilerini oluşturmaları, meydana gelen krizlerin önünü açıyor.

 Öncelikle, bu konuda Avrupa ve Türkiye'yi karşılaştırmalı değerlendirirken gözden kaçırmamamız gereken nokta. Türkiye'nin bu konuda Avrupa'dan çok daha iyi konumda bulunmasıdır. Türk siyasilerinin Avrupa'yı ötekileştiren söylemleri zaman zaman kabul edilemeyecek boyutlara ulaşsa da, genel olarak Avrupalı siyasilerin söylemlerinin çok daha rahatsızlık verici olduğunu kabul etmek gerekiyor. Çünkü, Avrupalı siyasilerin söylemleri, iddia ettikleri temel hak ve özgürlükleri kısıtlayıcı içerikler taşıyor. Bununla birlikte Müslümanları rencide edici ve aşağılayıcı söylemler ile mültecileri ötekileştirici söylemleri, Avrupa Birliği'nin var olduğunu iddia ettiği demokrasi, özgürlükler ve insan hakları ile ilgili değerlerle kesinlikle uyuşmuyor.

Belki de günümüz demokrasisinin en büyük çıkmazı olan siyasilerin kutuplaştırıcı söylemleri ile vatandaşlarından oy toplaması, orta ve uzun vadede çok daha büyük problemler yaratacak özellikler içeriyor.

Entegrasyon projesi olarak görülen Avrupa'da yükselen İslamafobi ve bunun öncelikli sorumlusu Avrupalı siyasi partiler. İleride kendi içlerinde çıkacak krizlerin zeminini oluşturuyor. Artan İslamafobi hali hazırda kendi vatandaşları olan Müslümanlar ile diğer vatandaşları arasında bir kutuplaşmayı beraberinde getirecek nitelik taşıyor. Bu durum, Türkiye'ye ve mültecilere karşı söylemlerin ötesinde bir anlam taşıyor. Bunun sebebi, Avrupa'nın vatandaşlığında bulunan kişileri, inançları yüzünden ötekileştirmek anlamı taşıyor.

Türkiye'nin ve mültecilerin yine propaganda malzemesi yapılması, Avrupa'nın vizyonsuz siyasetini gözler önüne seriyor. Özellikle,  mültecilerin insani boyutunu göz önünde bulundurmadan yapılan söylemler ve uygulanan politikalar, yukarıda da belirtildiği gibi insan haklarının temel prensipleri ile uyuşmuyor. Mülteci sorununun yıllardır devam eden bir sorun olması ve Avrupa Birliği'nin bu konuda uyguladığı politika başarısızlığı, esasında Avrupa'nın geçmişten gelen karakteri koruduğunu gösteriyor.

Dünya genelinde demokrasilerin özellikle son yıllarda en büyük çıkmazlarından biri olan, kutuplaştırarak oy kazanma eğilimi artarak devam ediyor. Bu durum uluslarüstü sistem kurma başarısı gösteren Avrupa'da çarpıcı boyutlara ulaşmış durumda. Mevcut durumda denilebilir ki Avrupa bir çok konuda yeterli politika uygulayamamanın ötesinde, çok kötü bir politika uyguluyor.

Seçimlerde ve devlet politikalarında kutuplaştırıcı söylemler ileride bir çok sorunu ortaya çıkaracak fay hatları oluşturuyor. Bu kötü politika, ilerleyen yıllarda gözle görülür şekle bürünebilecek çatışmaların temelini oluşturacak niteliğe bürünmüş durumda. Avrupa Birliği ülkelerinin bu söyleme kendi vatandaşlarını dahil etmekten çekinmeyerek, inançları dolayısıyla ötekileştirmesi gözlerinin ne kadar karardığını göstermeye yetiyor...