Garipliklerin en fazla yaşandığı ülkelerin sanırım başında geliyoruz.
Dünya geleceğe göre planlar yapıp stratejiler değiştirirken bizler ise her gelen yönetim ile yada her değişen bakan ile yeni açılımlar yapmaya devam ediyoruz. Sonra geriye doğru dönüp diyoruz ki “o eğitimini çözmüş ülkeler bu işin temelini en az 100 yıl önce atmış”. Bu nasıl büyük bir ayıp, bu nasıl büyük bir kusur ve en önemlisi bu nasıl ülkeye zarar vermek. Tarifsiz bir durum kesinlikle.
Milli Eğitim Bakanlığı gündeme geldiğinde birçok kişi geyik olsun diye bir paylaşım yapar der ki “milli eğitim de, eğitim ve sistemi yok”. Katılmamak elde değil. Ne ilköğretimde ne orta öğretimde hala dünyanın 10’larca yıl gerisindeyiz.
Geçtiğimiz mayıs ayını hatırlarsınız intihar eden 27 yaşındaki genci. Hatta cebinden de 6 TL çıkmıştı. Niçin intihar etmişti bu genç; askerliğini yapmış, üniversitesini bitirmiş ve coğrafya öğretmenliği için atama bekliyordu. İşsizlik ve sosyal baskı tak etti ve kendisini evinin ortasında asıverdi.
Bu intihardan kimse sorumlu tutulmadı. Çünkü ateş sadece düştüğü yeri yaktı. Bir bakın atanamamış, işini yapamayan ve hala harıl harıl bölümünü bitirmeye çalışıp hemen mesleğine başlamayı hayal eden binlerce genç bulunmaktadır. Bu gençler ne yapacak niye bu kadar çoklar…
İşte bu planlanmalı, işte bu sisteme oturtturulmalıdır. Yoksa sadece bir örnekle açıklamaya çalıştığımız intiharlar gibi vakalar bizler daha fazla sarsmaya devam edecektir.
2016 yılı mezun olmuş gençler ile hafta sonu uzunca zaman geçirdim. Hiçbiri bölümünü bitirdiği işte olmadığını anlattılar. Sorguluyorlar ve devlet bu kadar fazla öğrenciyi aynı bölümlerden niçin mezun etmeye çalışıyor. Niye 10 - 20 yıl sonraki mesleklere göre bölümlere öğrenci sayılarını bugünden hazırlamıyor diye kızıyorlar. Çünkü bugün mağdurlar. Biliyorlar lisedeyken sadece yarışta olduklarını ve sonuç ise hiç bir şey. Hatta birinci olsalar bile. Bitirdikleri bölümlere ilişkin işlerde çalışmak arzuları zaman geçtikçe kaybolduğunu belirtiyorlar. Yani boşu boşuna üniversite okuduklarını dillendiriyorlar. Haksızda değil. Makine Mühendisliği bitirmiş ve bir mağazada satış sorumlusu olarak görev yapıyor…
Tabi bu sorunu güncel sorunlar ile birleştirerek kendilerini avutuyorlar. Bu iste en acısı. Tam söylenen cümleyi yazarak yorumu size bırakacağım birçok genç diyor ki “ülke nüfusunun %5 Suriyeli ve devlet bu Suriyelilere gereğinden fazla harcama yapmakta, bizim geleceğimizden, bizim yaşamamızdan onlara vermekte. İstemiyor değiliz ama hayatımdan bu denli gitmesini istemezdim. Hep yanlış politikaların kurbanı bizim gibi gariplerin başına patlıyor. Çok canım yanıyor çok. Devletini üvey evladı olmayı bırak komşusu bile olduğumu düşünmüyorum”. Evet buyurun yorumu siz yapın ve bu gence inanacağı cevabı verip sorununu siz çözüm geliştirin.
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
Kemal UYSAL
Çözüm nerede
Garipliklerin en fazla yaşandığı ülkelerin sanırım başında geliyoruz.
Dünya geleceğe göre planlar yapıp stratejiler değiştirirken bizler ise her gelen yönetim ile yada her değişen bakan ile yeni açılımlar yapmaya devam ediyoruz. Sonra geriye doğru dönüp diyoruz ki “o eğitimini çözmüş ülkeler bu işin temelini en az 100 yıl önce atmış”. Bu nasıl büyük bir ayıp, bu nasıl büyük bir kusur ve en önemlisi bu nasıl ülkeye zarar vermek. Tarifsiz bir durum kesinlikle.
Milli Eğitim Bakanlığı gündeme geldiğinde birçok kişi geyik olsun diye bir paylaşım yapar der ki “milli eğitim de, eğitim ve sistemi yok”. Katılmamak elde değil. Ne ilköğretimde ne orta öğretimde hala dünyanın 10’larca yıl gerisindeyiz.
Geçtiğimiz mayıs ayını hatırlarsınız intihar eden 27 yaşındaki genci. Hatta cebinden de 6 TL çıkmıştı. Niçin intihar etmişti bu genç; askerliğini yapmış, üniversitesini bitirmiş ve coğrafya öğretmenliği için atama bekliyordu. İşsizlik ve sosyal baskı tak etti ve kendisini evinin ortasında asıverdi.
Bu intihardan kimse sorumlu tutulmadı. Çünkü ateş sadece düştüğü yeri yaktı. Bir bakın atanamamış, işini yapamayan ve hala harıl harıl bölümünü bitirmeye çalışıp hemen mesleğine başlamayı hayal eden binlerce genç bulunmaktadır. Bu gençler ne yapacak niye bu kadar çoklar…
İşte bu planlanmalı, işte bu sisteme oturtturulmalıdır. Yoksa sadece bir örnekle açıklamaya çalıştığımız intiharlar gibi vakalar bizler daha fazla sarsmaya devam edecektir.
2016 yılı mezun olmuş gençler ile hafta sonu uzunca zaman geçirdim. Hiçbiri bölümünü bitirdiği işte olmadığını anlattılar. Sorguluyorlar ve devlet bu kadar fazla öğrenciyi aynı bölümlerden niçin mezun etmeye çalışıyor. Niye 10 - 20 yıl sonraki mesleklere göre bölümlere öğrenci sayılarını bugünden hazırlamıyor diye kızıyorlar. Çünkü bugün mağdurlar. Biliyorlar lisedeyken sadece yarışta olduklarını ve sonuç ise hiç bir şey. Hatta birinci olsalar bile. Bitirdikleri bölümlere ilişkin işlerde çalışmak arzuları zaman geçtikçe kaybolduğunu belirtiyorlar. Yani boşu boşuna üniversite okuduklarını dillendiriyorlar. Haksızda değil. Makine Mühendisliği bitirmiş ve bir mağazada satış sorumlusu olarak görev yapıyor…
Tabi bu sorunu güncel sorunlar ile birleştirerek kendilerini avutuyorlar. Bu iste en acısı. Tam söylenen cümleyi yazarak yorumu size bırakacağım birçok genç diyor ki “ülke nüfusunun %5 Suriyeli ve devlet bu Suriyelilere gereğinden fazla harcama yapmakta, bizim geleceğimizden, bizim yaşamamızdan onlara vermekte. İstemiyor değiliz ama hayatımdan bu denli gitmesini istemezdim. Hep yanlış politikaların kurbanı bizim gibi gariplerin başına patlıyor. Çok canım yanıyor çok. Devletini üvey evladı olmayı bırak komşusu bile olduğumu düşünmüyorum”. Evet buyurun yorumu siz yapın ve bu gence inanacağı cevabı verip sorununu siz çözüm geliştirin.