Kimileri yozlaşma diyor, kimileri kimlik çatışması diyerek gençleri tenkit ederek dünyada yaşam devam ediyor. Dünya da kısmen ama ülkemizde neredeyse her zaman gençlerin potansiyel enerjilerini, aktif düşüncelerini görmek noktasında çok büyük yargılarımız bulunmaktadır.

Dikkat ettiyseniz savaşlarda da hep gençler ön saflarda olduğu gibi ilim ve bilim noktasında da hep gençler ön saflarda bulunmaktadır.

Kimi toplumlar gençlerin fikrini kullanıyor, kimi toplumlar sadece fiziksel güçlerini kullanıyor kimi toplumlar ise gençlerin hem fikrini, hem de fiziki gücünü kullanmaktadır.

Hangi toplumların gençleri nasıl gördüğünü zaten anlatmaya gerek yok. Göremeyenlere örnek verelim Orta Doğudaki yaşama bakarken birde Kuzey Avrupa’daki duruma bakın. İki bölgeyi birbiriyle kıyaslayın zaten farkı açıkça göreceksiniz.

İşte biz bu haritanın tam merkezinde ve her noktaya hakim olacak bir bölgedeyiz. Peki biz gençlerimize hangi gözle bakıyoruz?

İşte bizim sorumuz bu olmalı. Gençler bugün nasıl, yarın ne yapmalı ve yarınlara ulaştırmak için neler uygulanmalı?

1996 yılından bu yana gençlik alanında birçok çalışma yaptım. Yüzlerce eğitim projesi, yüzlerce sosyal proje ve yüzlerce ekonomik proje koordine ettim. Yaptığım tüm çalışmalarda gördüm ki gençlerin var olduğu tüm alanlar hızlı ve nitelikli projeler ortaya sunuyordu. Gençlerin yer almadığı çalışmalar ise çoğu kez hüsrana uğruyordu. Geriye dönük gençlerin söz hakkı olmadığı için hüsrana uğramış çalışmalara örnek verirsek, Olimpiyat adaylığımız, ekonomi forumlarımız ve uluslar arası çalışmalarımız… Tabi bunlar bazıları.

Bunları özellikle dillendirmemin nedeni ortak bir sorun vardı. O sorunu üç organizasyonda da gördüm. Ne mi gördüm? Saat 18:00 gibi her üç organizasyonun söz sahibi büyükleri “mesai doldu artık gidelim” cümlesini duymamdır. Söz hakkı olmayanlar ise sadece olup bitenleri izleyip o günün bitmesi gereken işleri sonraki günlere bırakarak günü geçiştirmiş olmaları. Peki sonuç? Başarısızlık… Bu böyle birçok alanda, birçok çalışmada devam edecek. Emin olun ve hayır asla demeyin.

Buna karşılık dünyanın birçok ülkesinde ve çok azda olsa kendi ülkemizin bir kısım organizasyonlarında gençleri aktif söz sahibi olduğu organizasyonlarda bulundum ve süper çalışmalar ortaya koyduk. İşte bu çalışmalarda “mesai, imkansız, yetkimizin dışında, imkansız, çok zor, yoruldum” gibi cümleler çok az söylenmekteydi. Kimsenin aklına da bu kavramlar zaten gelmezdi.  Neden mi çünkü kuşaklar birbiriyle çalışmayı ve birbirlerinin eksikliklerini giderirlerdi. Sonuç tabi ki mükemmel olacak.

İşte ülkemiz kuşakların bir arada çalışmasını destekleyecek kültüre sahiptir. Sadece gençleri potansiyel tehlike olarak gören sayılı dinozorun etkisi altında olan insanlar bulunmaktadır. Bu dinozorlara gençliğin potansiyel bir tehlike olmadığını ve buna karşılık doğru iletişim kurulduğunda potansiyel bir enerji kaynağı olduğunu göstermiş olunacaktır. Çünkü ülkemizde birçok şey eksik ve yanlış gitmeye devam etmektedir.

Birçok sistem açığı her geçen gün artarak hayatımıza girmektir. Ne vergilendirmede, ne adalette, ne hukukta, ne sağlıkta, ne eğitimde, ne siyasette, ne diplomaside, ne tarımda, ne turizmde, nede teknolojide ayakları tam basan çalışma ortaya koyamamaktayız. Yamalı bohçalar yapmaya devam etmekteyiz. Kime, hangi sektöre dokunsak bin ah işitmekteyiz. İşte bunun nedeni tam aktif çalışmalar yapmamaktır. Yaşayan sistemler kurulmadığı içindir. Böyle olunca ülkemizin de refaha giden yolu her geçen zaman daha da uzamaktadır.

Şimdi tekrar sorumuzu soralım. Biz gençlerimizi nasıl görüyoruz? Bugün nasıllar, yarın ne yapacaklar ve yarınlara ulaştırmak için hangi imkanlar dahilinde hayatlarını sürdürmeliler?

İşte bu sorulara tam cevap verebiliyor ve iyileştirmeleri gerektiği gibi yapabilirsek, işte o zaman örnek alınacak coğrafyaya dönüşürüz. Ülkemize bu katkıyı sunabilmek hayal olmadığını görmeliyiz.