Akıllı telefonlarda mesajlaşma, sosyal medyanın iletişim trafiği, her istediğin insana ulaşabilme ve sanal etkileşim imkânı ile ikili ilişkilerde birbirine karşı sevgi, saygı, değer ve bağlılık seviyesi düşüyor. Adeta bir görmemişlik… Birdenbire hayatın içine katılan bir sürü insan ve onlarla konuşabileceğin uygulamalar, bireylerde bir görmemişlik yaratıyor. Kendini gösterme, kendini kendine kanıtlama, mutlu bir eş arayışına sanal ortamda girmeyi hayal etme, başarı ve parayı yakalama vs. gibi insanın taleplerine karşılık bulabileceğini düşündüğü bir ortam insana cezbedici geliyor. Hayatındaki eş, arkadaş, varlık, para veya komşu görmezden geliniyor. İnsan elindekilerle yetinmeyi bırakıyor ve kendinden önde gördüğü birçok görüntü sahibine özeniyor. Bir fotoğrafta eşlerin göz göze bakarak birbirlerine gülümsemesini gören, kendi eşiyle arasındaki sıcaklığı sorguluyor. Diğer bir fotoğrafta Paris Eyfel Kulesi önündeki mutluluğu gören, kendi maddi varlığından yakınıyor. Sanki hep bir şeyler eksik kalıyor… Televizyonda yayınlanan “Esra Erol’da” programı gibi programlarda kadın veya erkeğin eşini aldatması ve çocukların ortada kalması izleniyor. Çünkü aldatan eş, hayatında yer almayan bir başkasının eksikliklere iyi geleceğini sanıyor. İnsanın sahip olduklarının eksiklik değil, kendi değeri olduğunu hatırlamasını umut ediyorum. Facebook, Whatsapp, Twitter, Instagram vb. gibi artan uygulamalar ile farklı şehirler ve ülkelerden kişilerle ya da komşuyla yakınlık yüz yüze görüşmeden artıyor. Her bağlantı kurulan kişi, ulaşılabilir kabul ediliyor. Bu kadar fazla kişiyle bir iletişim ağının olması ise normal bir insanın kurabileceği etkileşim sayısını aşıyor. Ayrıca bu etkileşimler dokunarak, konuşarak veya işiterek kurulan bir etkileşim olmuyor. Birçok kişiyle iç içe hissederken otobüste yanına oturan kişiye selam verilmiyor, ailece salonda otururken muhabbet edilmiyor, arkadaşlarla bir araya gelindiğinde sosyal medya paylaşımı daha çok vakit alıyor ve sonunda gerçek ilişkiler bitiyor. Sarılabilmek, öpebilmek, yüzüne gülebilmek, beraber kahkaha atabilmek, muhabbet ile rahatlayabilmek vs. azalıyor. Yanındakinin gerçekliği ve oradalığı unutuluyor. “Etrafta neden yüzler daha asık” sorusunun cevabı, bu güçlenen sanal ortamın etkilerine göz atıldığında anlaşılıyor. “Sevgi, saygı ve sadakat gibi üstün duyguların neden hissedilmediği” incelendiğinde, telefon uygulamalarının etkisi olduğu ortaya çıkıyor. Hepimize sanal ortam ilişkilerinden çıkıp gerçek ilişkilerimize odaklandığımız değerli günler diliyorum…