El alemin bakışlarının ve yargılarının üst düzey kontrol mekanizması olarak öğrenilmesi, ciddi travmaların gizlenmesinin nedenidir.

"Bak! Sana kızıyorlar" gibi cümlelerle başlayan konuşmalar, başkalarını çocuğun kendisinden ve ailesinden daha üstün kılan konuşmalardır.

Bu tarz ikazlar şunu gösterir: Anne-baba uyarısı yetersizdir fakat dışarıdan bir gözün izlemesi etkilidir.

Bir çocuğun disiplin şartı, -toplumsal değerlerin dışına çıkmasının önüne konulan set- başkalarının söyleyecekleridir.

Adeta toplumdaki her bir başka birey, disiplini sağlayan öğretmendir.

Bu yetiştirilme tarzı gösterir ki; birey toplumdan daha aciz bir konumdadır. Her yaptığı davranışa hesap vermesi gereken bir sürü insan vardır.

Bir ileri olgunlaşma adımında, çocuklarda gelişen düşünceler hiç iç açıcı değildir. Dile döküldüğünde, "Biz ne yaptık" dedirtecektir.

Öğrenilenler;

-Birinin işlediği günah örtbas edilmelidir.

-Kişinin kendisi, kırmızı çizgili dairede kalmaya mahkumdur.

Çocuklarımıza ne öğrettiğimizin farkında mıyız?

Kendinden önemli kılınan bir başkası, hata yapabilir ama kendisi asla. Diğerleri istediklerini yaptıklarında saygıyı hak ederler ama kendisinde o hak yoktur.

Çocuk, o koca halata yani başkalarının bakışlarına ve davranışlarına bağlanmıştır.

Sonra bir başkası gelir ve onun bedenine bazen şiddetle bazen tacizle temas eder ama çocuk tepkisizdir.

Çocuk öğrenmiştir...

Kendinden yüce olanların gözünde, zaten eksiktir.

Çocuk susar...

Kimler sustu?

Dünyaca ünlü şarkıcı Lady Gaga, 19 yaşında yaşadığı tecavüz olayıyla ilgili sustu. Sonra hayatını idame ettirdi. Ünlü olduğunda, belki toplum baskısından sıyrılabildi ve konuştu.

Etkilendim çünkü Lady Gaga'nın hastalığının altında yatan neden yaşadığı tecavüz olayıydı. Etkilendim çünkü bölgesel ayrımla değil, insanla ilgili bir durumdu.

Bir istismar; Asya veya Amerika gibi bölgesel ayrım yapmadan, insanın olduğu her yerde başa gelebilir bir vakadır.

İnsanla yaşanan kötü bir deneyim, her toplumda susmaya sebeptir. Fakat bu öğrenilmiş çaresizliğin dışına çıkılabilir.

Bilinçli bir şekilde büyüyerek olgunlaşmak ve hakkını savunarak konuşmak mümkündür. Disiplin toplumsal öğretmenlerin elinden, ailelere alınmalıdır.

Anne ve babalar, ailelerini değerli görmelidir. Aile yargıları ve kuralları olmalıdır. Çocuklar bu kurallarla büyümelidir.

Aile içi saygı ve iletişim güçlü olmalıdır. Anne ve babalar, çocuklarını saygıyla her zaman dinlemelidir.

Saygı ve sevgiyle dinlenen, değer yargılarında öğretmenin yalnızca anne-baba olduğu ailelerde yetişen çocuklar haklarını savunacaktır.

Doğru ve yanlışı ayırt edecektir çünkü ailesinde kurallar sağlıklı belirlenmiş ve uygulanmaktadır.

Bir zarara “hayır” diyecek özgüveni olacaktır çünkü ailesi tarafından sevilmektedir.

Hastalanmadan travmayı atlatabilecektir çünkü saygı duyularak dinlenmektedir.

Toplumsal öğretmenliğin el alemin elinden alınarak bilinçli anne-babalara verilmesini ve sağlıklı bireyler yetiştirilmesini dilerim...