Eğitim üzerine nice büyüklerimiz o kadar çok şey yazdı ki ve hala yazılmaya ihtiyaçta bulunmaktadır. Son günlerde ve geçmişimizde olan olayların tamamı ise cahillikten ve ön görememekten başımıza gelmektedir.

Bunu açıkça artık görmeliyiz. Bu ülkede birçok çeşitli alanlarda tecrübe sahibi insanlar yetiştirmeliyiz. Bu sadece siyasette değil, tarımda, sanayileşmede, turizmde, sanatta, sporda yani hayatın her alanında bu liderleri yetiştirmemiz gerekmektedir. Görüldüğü gibi artık insanlara nerede yaşamak istersin dendiğinde neredeyse büyük bir kısım “Kanada” diyor. Tarım ve hayvancılılık konusunda girişim yapalım desek, terk edilmiş köylerin sayısı yüzleri geçti. Spor, sanat desek alt yapıları yarım yamalak yapılmış birçok tesis bulunmakta. Yani anlayacağınız, elimizi neye atsak bir tatminsizlik bir isteksizlik bulunmakta.

Bunun nedeni saydığım alanları tüketen sömüren çok kişinin olması. Dünyanın en büyük tahıl üretim ülkesiyken, sen üretmeyip ithal etme derdine düşmüş avantacılara göz yumarsan, eğitim modeli konusunda her gelen yönetim ya da her değişen bakana göre yeni bir model ortaya sunarsan, sanayileşmeyi hala yenilikçi seviye getirmesen, biz daha çok nedenlerin içinde boğulup kalırız.

Bizim şuan önümüze devlet vizyonları koyup, o vizyonlara sıkı sıkı sarılmamız gerekmektedir. Bu vizyonu ise çağın olanaklarına uygun ve geleceğe ışık tutacak şekilde yapmalıyız. Bu nedenle ki her ne şartta olursa olsun gelecek nesilleri en doğru yöntemler ile eğitilmesini sağlamak ve geleceğe yönelik yön bulmaya çalışırken iyi rehberlikler sunmalıyız.

Türkiye eksiklerini bilmeli ve kapsamlı çözüm önerileri geliştirmelidir. Sporda, sanatta, eğitimde, sanayileşmede, turizmde yani yaşamı ilgilendiren bunlar gibi tüm alanlarda sürekli ilerleyici stratejiler ile adımlar atmalıdır. Peki, bu adımları kim atacak? Tabi ki eğitimli ve deneyimli kişiler. Peki niye atılmıyor. Çünkü yoklar…

Türkiye kalifiyeli insanını, haysiyetli insanlarını yani bu vatanın tüm değerlerini göğsünde taşıyan insanları yavaş yavaş kaybetmektedir. Artık etrafımıza baktığımızda sadece menfaat sahibi insanların seslerini duyur olduğumuzu görmekteyiz. İşte bu nedenle çoğu kez üzülmekteyim. Devamlı vurguladığım ülke sistemine ilişkin yazılarımı yazmamam gerektiğini düşünmekteyim. Çünkü gerçekten üzülmekteyim.

Bu ülkede bazı değerlerin yitirilmesi bu kadar kolay olmamalıdır. Bunu kollayacak,  savunacak ve yaygınlaştıracak eğitimli bireylerin olması/yetişmesi gerekmektedir.

Türkiye coğrafyasının bulunduğu konum neticesinde eğitim politikaları tam olarak ortaya koymalı ve coğrafyasının kıymetlerine göre adımlar ve yenilikler yapmalıdır. Eğer Türkiye adımlarını doğru atarsa işte o zaman; ne adalet, ne terörizm, ne sanayileşme, ne demokratikleşme, ne yerel yönetimler, ne gelecek kaygısı nede yaşamı destekleyecek diğer unsurlara yönelik eksiklikler kalmayacaktır. Nereye el atılırsa muhakkak eksiklik bulunan Türkiye’de artık gerçek eğitim reformları yaparak geleceğimizi kurtarmalıyız. Yoksa daha kötü günler kapının eşiğinden geçmek üzere.