Bugün, mahallemizde yaşamakta olan bir köpek zehirlenerek öldürüldü.

Açlığını fırsat bilen bir vicdansız, onu en zayıf noktasından vurdu. Belki de, yemeğine kattığı zehiri önüne koyarken, ona minnetle kuyruk salladı, ona teşekkür etti. Yemeğini yedikten sonra ise, ciğerleri ağzına gelerek acılar içinde can verdi, maalesef kurtarılamadı...

Bunu yapan bir insan(?) ile aynı dünyada yaşadığım için utanç duyuyorum. Canlılar kategorisinde onunla aynı konumda bulunduğum için dahi utanıyorum. Bu insanlardan nefret ediyorum.

Mahallemizde kayıp olarak aradığımız bir diğer dostumuzun öldüğü maalesef kesinleşti, daha onun acısı bu kadar yeniyken, üzerine böyle bir olay daha yaşamak biz hayvanseverleri derinden etkiledi, inanın haberi aldığım andan beri mideme kramplar giriyor, onun son saniyelerini böylesine acılar içinde geçirmiş olmasına dayanamıyorum. Ben artık adalet istiyorum...

Bir canlıyı açlığı ile kandırmak çok alçakça bir davranış. O köpek ona ne yapmış olabilir, kendi halinde yaşamaya çalışan, zorlu sokak şartları ile mücadele eden bir hayvan kime hangi zararı verebilir?

Zaten zarar gördüğümüz her canlıyı öldürmek gibi bir lüksümüz yok. Ki o hayvanın kimseye bir zararı dokunmadı, bu dünyaya zararı dokunan tek kişi, onu bu hayattan böyle adi bir şekilde koparan o insanın (?) ta kendisidir.

Bizi derinden etkileyen bir diğer olay ise, can veren köpeğimizin yanından bir an olsun ayrılmayan bir diğer can dostumuz. Ölüsüne bile kimseyi yaklaştırmadı, sanki onu koruyamadığı için pişmandı, en azından ölüsünü bile korumak istemesi bu gece beni ağlatan olaylardan sadece bir tanesi...

Maksem Mahallesi'nde katil var.

Yazılarımı hiç ummadığım kişilerin okuduğunu biliyorum. Umuyorum ki bu yazımı, o can dostumuza bu sonu reva gören o şerefsiz de okuyordur. Emin ol, sen de aynı acıları çekerek can vereceksin. Hatta öyle acılar çekeceksin ki, ölüm senin için kurtuluş olacak. Her gün ölmek için dua edeceksin.

Ufak bir hatırlama yapmak istiyorum, Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan ve Yusuf Arslan'ın idam kararını veren ve onların asılmasını onaylayan kişi, boğazına bir şeyin kaçması sonucu boğularak can vermiştir.

Bunu yapan kişi için tek istediğim, aynı şeyi yaşaması. Aç kalsın, öyle aç kalsın ki önüne koyulan o yemeğin kimden geldiğine bakmadan yemeye koyulsun. Sonra malum son, bu sonu yaşarken aklına sadece o köpek gelsin...

Biz vatandaşlar, sokakta yaşam mücadelesi veren can dostlarımızı daha da dikkatli bir şekilde takip etmeliyiz. Unutmayalım, böyle canavar ruhlu insanlar ile aynı ülkede yaşıyoruz. Tehlike, her yerden gelebilir. Artık gökyüzünde özgürce uçan güvercinlere bile işkence yapılan bir ülke olduk, onları bile ayaklarından bağlayıp işkence ile öldürdüler bu hafta içinde. Artık insanlara karşı hiçbir inancım kalmadı. Bunu yapan insanların daha beter acılar yaşamalarını dileyerek geçiyor günlerim. Her şeyden önemlisi ise, hayvanları daha da fazla korumaya çalışarak.

Özür dilerim, seni koruyamadığım için. Seni kimsesiz zannettikleri için. Kısacık ömründe ne acılar çektin. İnsanlar seni istemedi, itip kaktı. Yattığın ufacık yer bile çok geldi onlara. Ama inanıyorum, bu insanların fazla uzakta değil, çok yakın bir zamanda, çok büyük acılar yaşayacağını, ölmek için yalvaracaklarını.

Sen huzurla uyu güzel dostum, gittiğin yer buradan daha güzel bir yer. Orada mutlu bir şekilde koş ve oyna. O insanların daha verecek çok hesapları var...