Günlük koşuşturma içerisinde, ufak sürprizleri fark etmediğimizi düşünüyorum. Hayatın hızla akıyor olduğu bir gerçek, ama güzellikler de görülmeye değer...

Merhaba sevgili okuyucularım.

Yemek vermemiz için bekleyen bir köpek, başını okşamamızı isteyen bir kedi, kolay gelsin dileklerimizi duymak isteyen bir temizlik görevlisi, belki bize gülümseyen bir çocuk, belki de dünyayı yeni yeni öğrenmeye çalışan ufak bir bebek...

Günlük koşuşturma içerisinde, bu güzellikleri fark etmediğimiz anlar oluyor. Hayat ne kadar acımasız… Hayatta mutlu olmak için çabalarken, bu ufacık ama çok etkili mutluluk kaynaklarını bile göremiyoruz. Herkes, hızlı hızlı bir yerlere yürüyor, hep aceleleri var, yüzlerinden okunuyor mutsuzlukları...

Belki, etrafa biraz olsun bakmayı deneseler, onlara gülümseyen o çocuğu görmek onlara iyi gelebilir. Çünkü bazı canlıların iyileştirici bir gücü vardır.

Hayat akıp gidiyor, bazen saatlerin nasıl geçtiğini anlamıyoruz, bazen günlerin...

Hayatımıza anlam katmak bizlerin elinde, daha çok farkında olmak, elimizin uzandığına yardım etmek en büyük mesele. Günaydın diye seslendiğimiz bir esnafın gününü biz güzelleştireceğiz belki. Hayat çok minik detaylar ile dolu çünkü, biz hep çok geniş bakıyoruz belki ama daha ufak bir pencereden bakmayı denemeliyiz...

İnsanlarla sürekli bir iletişim halinde olmak istemediğimi biliyorum, ama bu onların hayatlarına dokunmayacağım anlamına gelmiyor.

İnsanlar konuşarak, biz insanlar ile hayvanlar ile hissederek iletişim kuruyoruz. Hislerimizin hep güzel olmasını diliyorum...

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere sevgili okurlarım, sevgiyle kalın.