Son günlerde, bulunduğum ortamdan dolayı öğretmenleri ve öğrencileri yakından gözlemleme şansı buldum. Öğretmenlerin ne büyük fedakarlıklar yaptıklarını bir defa daha gördüm. Öğrencilerin ise, yanlış davranışlarını...

Belki bu yanlışları ben de yaptım zamanında. Ama, hiçbir zaman bu kadar hoyratça davranmadım.

Öğrenciler, emperyalizmin evimize girdiği bu günlerde öğretmenlerle samimi olmayı çok yanlış yorumluyorlar. Samimiyet, bazı sınırlar içerisinde güzeldir. Tabii ki öğretmenlerimiz ile samimi ilişkiler içerisinde olmayız, ama bazı davranışlarımıza dikkat etmeliyiz.

Öğretmenlik, en çok saygı duyduğum mesleklerin başında gelmekte. İyi öğretmenlerin çabalarını görmek gurur verici… Fakat bu çabayı suistimal eden öğrencileri görmek oldukça üzücü...

Günümüzde öğrenciler her şeyi öğretmenlerden bekliyorlar. Başarısız olduklarında tüm hatayı öğretmenlerde görüyorlar. Eleştirmekten korkmayan bir nesil olmamız gerekiyor, ama eleştiri hakaret boyutuna gelmemeli. Z kuşağı olarak sınıflandırılan bu öğrencilerin, bu konuda -maalesef- yetersiz olduklarını görüyorum.

Öğretmenimi bizim evimize davet ettiğimiz zaman, karşısında nasıl oturmam gerektiğini bile bilemedim. Öğretmenim, bir defa bile şiddet uygulamadı bizlere, hakaret etmedi. Ama ağırlığını her zaman korudu. Anne gibiydi, her zaman çok samimi, ama her zaman sınırları olan...

Biz öğrencileri de onun karşısında hep samimiydik, ondan korkmaz ona saygı duyardık. Fikirlerini önemser, onu rol model olarak alırdık. Hayatımıza dokunan biri olduğu için, yıllar geçse bile aynı samimi duyguları hissettik ona karşı.

Şimdi ise, bu duyguları hiç tatmayan bir nesil gelişiyor. Kavram kargaşası içinde büyüyen, sınırlarını bilmeyen, samimiyeti çok yanlış anlayan bir nesil…

Bu nesil için üzülüyorum...

Öğretmenler, dokunulmazlığı olan insanlar değildir. Hiçbir şeye bu kadar büyük ve kutsal anlamlar yüklememeliyiz. Ama, onların yerinin ayrı olduğunu da unutmamalıyız.

Öğretmen konusunda hep çok şanslı oldum. İlkokul, ortaokul, lise ve üniversite dönemlerimde hepsi ile iyi ilişkiler içerisinde oldum. Bu benim başarım değil. Onların çizdiği samimi duvarlar sayesinde...

Şimdi ise öğretmenlerin yorgun ve bitkin olduklarını hissediyorum. Ülkenin yanlış politikaları eğitim sistemini de bitirmiş durumda. Bu eğitim sisteminin her halkasına yansıyor. En çok da, sosyal ilişkilerine...

Umarım hak ettikleri gördükleri günler yakındır. Başöğretmen Mustafa Kemal Atatürk'ün izinde yürüyen tüm öğretmenlerimin sayesinde güzelleşiyor her yeni nesil.

Bizler, zincirin birer parçasıyız. Her yeni parça daha iyi olmak zorunda... Umarım bu düzen bir gün değişecek ve gelen yeni nesiller bu durumu düzeltecek.

Emekçi Kadınlar Günü'nü geride bıraktığımız bu günlerde, tüm emekçi kadınların yüreklerinden öpüyorum. Hep var olalım, cinsiyet eşitliği için mücadeleye devam edelim. Biz hep birlikte güçlüyüz...