Bu hayatta en zor değiştirebileceğimiz şeyler kendimizle ilgili iyi veya kötü sürprizlerdir. Bazıları ona kader diyor.

Hepimizin hayallerini yerle bir eden pandeminin sene’i devriyesi geçti, fakat bizde değişen hiç bir şey yok.

Hayaller kuruyoruz, hayal kırıklıkları yaşıyoruz. Bir sonraki günün planlarını yapıyoruz, hepsi suya düşüyor.

Mademki evlerimize kapandık ve bolca vaktimiz var, öyleyse uzun bir hayat planlamanın tam vakti...

Geçtiğimiz günlerde ünlü bir sanatçımız ölümsüzlük isteğini dile getirmiş.

(En doğal hakkı. Üstelik ülkenin yarısı kendini ölümsüz  ilan etmişken...)

Peki bizim neyimiz eksik?

Ben bu blöfü yer miyim?

Hadi bakalım... Elini görüyorum ve bahsi arttırıyorum!

Ben 104 yaşına kadar yaşayacağım ve Eski Paris sokaklarında dans edeceğim! Var mı itirazı olan?..

Her ne kadar son bir seneyi yapayalnız eve kapanmış, düzenli spor, doğa, deniz ve  yogadan uzak kalmış tembel bir hayata mahkum olsam da...

Anda yaşadığım hayatı yaşayarak, bol kalorili beslenme diyetleriyle haşır neşir ve envai atıştırmalıklarla yakın akrabalık bağları kurmuş sabaha kadar yazarak, kendimi takdir ederek 104 yaşını görmek istiyorum.

Ancak bütün bunlara rağmen 104 yaşını görürsem, yine de yapmak istediklerimle ilgili bolca vaktim olacak gibi...

Benim öyle Richard Gere ile yemek yemek, veya Fethiye’de yamaç paraşütü yapmak gibi hayallerim yok. Paraşüt sakat iş. Ayaklar yerde kalmalı...

Ayrıca Richard da kimmiş? O benimle yemek yemek istesin...

Onları geçtim!

Bence uzun yaşamak için daha cesur olmalı insan.

‘’Vay bee, ben bunu da başardım’’ diyebileceği konular daha önemli.

Sizi bilmem ama ben ne mi isterim?

Mesela yetmiş sene sonra ‘’ Aaay  ben biraz çöktüm galiba. Güzelim ama, eskiden sanki biraz daha güzeldim’’ dediğim anda daan diye estetikçinin kapısını çalmak gibi bir eylem fena mı olurdu..?

Malum moral ömrü uzatır. Çözdüm ben bu işi...

Melatonin, endorfin, serotonin aşkına...

İşte size çok yaşamanın bir formülü daha!

Bir diğer olmazsa olmaz spora başlamak!

Fakat bunu da 90’larda başlamak gerek ki, vücut şöyle bir şaşırsın ve ‘’Kendimi çok garip hissediyorum. Ben hala çok gencim’’ falan desin ki yeniden hücre üretimine geçsin.

Ve doğal olarak ‘’Sen hiç ölmeyecek misin’’ gibi abuk sorulara da mükemmel cevap olur.

...

Ama en önemli hayalleri sona sakladım. 104 yaşını görürsem belki bir gün bunları da görürüm:

Mesela ülkemin her bir köşesinde her bir ilçesinde tiyatro, konser salonları, içi ilim bilim tarih kitaplarıyla dolu kütüphaneler görmek isterim!( Ne de olsa öğrenmek ve ‘’DOĞRU BİLGİ’’ insanlık ve en doğal vatandaşlık hakkıdır. Olmalı da.

Örneğin her bir insanımın eşit yaşam standartlarına sahip olmasını isterim.

Hırsızın, katilin, her suçlunun (ayrıcalıksız  birey)kanun nezdinde hak ettiği şekilde ceza almasını isterim.

Yaşadığı şehrin sokaklarında kadın olmaktan korkmadan ve hava karardıktan sonra bile her kadının özgürce yürüyebildiğini görmek isterim.

Örneğin daha fazla para için en yaşamsal gereklilik olan doğa, toprak, hava ve sularımızın pazarlanmadığı temiz bir dünya görmek isterdim.

Liste çok uzun, sayfam ise malum...

Kısaca...

‘’Aaaa ama bu kadar düşünce özgürlüğü ve demokrasi fazla’’ diyebilir miyim?..

Hadi bakalım o günlere ...

Bazen hayal kurmak erişimin ilk adımıdır!

Her şeye rağmen... VAZGEÇMEMEKTİR uzun yaşamak!