Gülmek bazen ‘saf’ olma riskini göze alabilmektir. Özellikle de bizim gibi kendisi ‘az gelişmiş’, ‘önyargıları" çok gelişmiş toplumlarda...

Oysa gülebilmek, bazen tüm kirli zihinlere inat bir duruştur.

Ağlamak ise incinmişliğin veya derin bir üzüntünün dışa vurumudur, fakat bizim toplumuzda ‘aciz’ ve ‘duygusal’ görünme riskidir...

Oysa kalbi, vicdanı, farkındalığı fazla gelişmiş ve yoğun duyguları olanlar ağlar.

Bilmezler ki ağlayanın dünyası bilmeyenlerin ‘hiçliklerinden’ çok daha büyüktür.

Yaşamak, direnmek hatta bazı gelişmiş bellekler için ‘düşünmek’, ‘ölme’ riskini göze alabilmektir...

Ama her şeye rağmen ‘RİSKLER’ yaşanmalıdır...

Çünkü hayatımızın en büyük riski aslında hiç risk almamaktır!

Tüm bunları göze almayan kişi, belki acı ve üzüntülerinden korunabilir...

Belki suya sabuna dokunmadan yaşayabilir...

Belki sadece izleyici olarak böyle gelmiş böyle gidebilir...

Belki de bir yerlere ‘yamalanıp’ ömür dediğimiz süreci, gereksiz bir nefes zayiatıyla başkalarının çığırtkanlığını yaparak tüketebilir...

Belki ‘hayat’ dediğimiz piramidin en alt basamağında hasbelkader dünyaya gelmiş olabilir. En alt basamağında da veda edebilir... (Tercih meselesi)...

Ama...

Büyümez! Değişmez! Hissedemez! Öğrenemez!

En önemli özellikleri ise asla eleştirilemez onlar...

İşte o zaman karanlık bir kutu açılır ve herkese her konuda ‘çok zekice’ ders verirler...

Çünkü onlar her şeyi bilirler...

Saldırgandırlar! Sürü saldırısını tercih ederler çünkü tekil birey olarak güç zaafiyeti hissederler…

Zincirlenmiş bir ağ ve bağ vardır.

Hakarete meyillidirler! Nezaketi saygıyı bilmezler.

Tanışmamışlar. Kimse de tanıştırmamış.

Ve dünyanın en değerli anahtarı olan sevginin hiç bir halini tanımamışlardır.

(Ne insana, ne kadına, ne yaşama, ne de vatan sevgisini de pek yoktur onlarda…)

Garanti arayışıyla zincirlenmiş bir köle olarak yaşarken, bedelini özgürlüğünü kaybederek öderler..!

(Bir dala konmuş, aynı dalda hayatı bitmiş bir kuş gibi. Hiç uçmamış. Aynı dalda donmuş kalmış fosil misali.)

Oysa hayat bir değerdir.

Keşiftir!

Özgürlüktür!

Yaşamak ve var olan tüm yaşam haklarına saygıdır.

O hakkı sahiplenmektir!

Bunun için mücadeledir!

Aslında çokta renklidir.

Bazen de acıları göze alabilmektir. Belki o da gereklidir büyümek, gelişebilmek için.

Bir bedeldir bazen ödenmesi gereken...

Ve…

Sadece o riskleri göze alacak kadar cesur olabilen kişi HÜR ve ÖZGÜRDÜR!!!

İşte bundandır ki...

Bazıları ‘güvenli’ limanların durgun sularında, küplerine sıkı sıkı tutunarak kişisel konforlarını yitirmemek adına mutsuz ve ‘çokluk’ içindeki ‘karanlık’ yalnızlıklarının yalan rüzgarında hayat dedikleri, ama aslında sadece var gibi görünen maskeli ‘yoklarını’ yaşarken...

Ben ‘saf’ görünme riskini göze alıyorum ve her konuda her şeyi bilenlere sadece GÜLÜYORUM...

Son zamanlarda el birliği etmişlere çok GÜLÜYORUM örneğin...

Aslında 1.67 boyunda, epi topu boyuyla posuyla bir çimento torbası kadar olan bir kadından bu kadar çok rahatsız olanlara çooook...

GÜLÜYORUM!!!

Ve diyorum ki...

Siz sürünüzün içinde el birliğiyle birbirinizden güç almaya çalışırken...

Ben tek başımayım!!!!

Hürüm!

Özgürüm!

Düşünüyorum...

Ve düşünmeye de devam ediyorum!

ve...

Sadece GÜLÜYORUM.